Allah insanı çift yaratmış olup, yalnızlık kendisine mahsustur. Dolaysıyla yaşam kalabalıkta güzeldir. Anne – babanın, çoluk çocuğuyla aynı veya yakın mekânlarda bulunması bazen kısa vadede olumsuzluk gibi algılansa da, belki de uzun süreçte en iyi depresyon ilacıdır. Aile büyüklerinin manevi şemsiye altında bulunmak bilemediğimiz birçok belaların define vesile olabilir. Bunun örneklerini zaman zaman çevremizde görürüz.
’’Kıyamet ne zaman kopar?’’ diye çok sevdiği hayat arkadaşını kaybetmiş olan ermiş birine sorarlar. O da ‘’Benim kıyametim çoktan koptu. Siz başınızın çaresine bakın’’ demiş. Bu bağlamda, hanım erkeğinin gençlikte hayat arkadaşı, orta yaşlarda can dostu, yaşlılıkta ise acil doktorudur. Doktoru olmayan hasta tedavi olamayıp nasıl ızdırap çekerse, tam lazım olacağı dönemlerde hayat arkadaşlarını kaybeden ve tek başına yaşama tutunmaya çalışan amcalarımız da aynı sıkıntıları çeker. Hele birde aşağıda anlatmaya çalışacağım şekilde yarı açık cezaevi diye tabir edilen apartmanlarda yaşıyorsa, Allah yar ve yardımcıları olsun. Samimi, gönüllü gönül elçiliği burada çok ama çok önem arz etmektedir. Apartman sakinlerinden veya dışarıdan gelecek bir selam, bir selamet yaşanmasına vesile olabilir… Buyurun ibretlik olayı okumaya…
Bir televizyon programında izlemiştim. İstanbul’da kariyer sahibi, orta yaşlı bir vatandaş; eşine, ‘’Hanım, bu bayram memlekete gidemeyeceğiz. Bizim burada ziyaretine gittiğimiz dostlarımız da ziyaretçisi eksik olmayan, her türlü imkâna sahip insanlar. Gel bu bayram bir farklılık yapalım. Karşıdaki bakkal amca bu sokakta herkesi tanır. Ben ona sorayım, bu sokaktaki apartmanlarda geleni gideni olmayan, yakınları tarafından aranmayan yaşlıları veya doğal afetlerde yakınlarını kaybetmiş tek başına yaşayan gençleri seninle bir ziyaret edelim’’ der. Hanımı da ‘’Çok güzel fikir, hemen sen bakkal amcaya sor gel’’ der. Adam bakkala gider, durumu anlatır. Bakkal, aferin evladım, çok güzel düşünmüşsün ‘’ Ne ekersen, onu biçersin, demiş Atalarımız. İnsan yaşlılıkta para pul aramıyor, nasılsın amca diyecek insanoğlu arıyor. Ben bu bakkallığı bu yaşımda para için kazanmak için yapmıyorum. İhtiyacımda yok. Ancak, kendimi oyalamak için yapıyorum ‘’ der ve sokaktaki kimsesiz yaşlıları ve yalnız yaşayanların ismini tek tek verir.
Adam hanımını alır, sokağın başındaki apartmandan başlar. Zira bu apartmanda tek başına yaşayan bir amca vardır. Zile basar adam açmaz. Tekrar basar bu sefer de ‘’Kimsin, niye basıyorsun, ne satıyorsun, almıyorum işte kardeşim!’’ gibi sert cevap verir. Adam bu hakarete aldırmadan devam eder, ’’ Amca, ben toplayıcı pazarlamacı değilim. Sokağın sonundaki apartmanda kalıyorum. Hanımla bayram ziyaretine geldik’’ der. Yaşlı amca kapıyı açar ve içeri girerler. Yanlış anlamadım demi, ziyaretime geldiniz diye ısrarla sorar. Evet deyince, hüngür hüngür ağlamaya başlar. Biraz sonra sakinleşir ve şu ders alınacak cümleyi söyler ‘’ Evladım, ben falanca üst görevden yıllar önce emekli oldum. Çok mutluyduk. Teyzeniz rahmetli olalı tam 20 yıl geçti. 20 yıldır kapımı açan olmadı. Zile ya toplayıcı, ya da pazarlamacı bastı. 20 yıldır ilk defa evime bir ziyaretçi olarak siz geldiniz. Kaba davrandığım için, özür dilerim, ne olur kusura bakmayın evladım‘’ der. Bu cümle karşısında ziyaretçilerde ağlamaya başlarlar...
Duygusallık bittikten sonra, eşine yönelip, ‘’Hanım demek ki, televizyonlarda gördüğümüz çöp dolu evler veya intihar girişiminde bulunanlar sadece ekonomik nedenlerle değil, apartmanlarda kalabalıklar içinde yalnızlık çekmenin, dışlanmanın da büyük etkisi var’’ diye mırıldanırken, diğer taraftan hayatlarında en mutlu oldukları bayram ziyaretinin mutluluğunu yaşarlar… Gelecek bayramlarda buluşabilmek niyetiyle vedalaşırlar…
*
HANIM SEN RAHMETLİ OLALI
Ne halimi soran olur, ne de kapımı çalan
Yaşlılıkta, yalnızlık çok zormuş inan
Küçük sıkıntılar bile oluyor kocaman
Hanım, sen rahmetli olalı…
Senden sonra oğlumuz, kızımız gitti gurbete
Baba gel de beraber duralım diyorlar 3-5 gece
Durulmuyor, sıkılıyor insan hemence
Hanım, sen rahmetli olalı…
Mal, mülk, para, pul artık fayda etmiyor
Gönül sohbet edecek bir dost bekliyor
Sağlığımda bozuldu, kalbim tekliyor
Hanım, sen rahmetli olalı…
Biraz geç kalsam, endişelenip kapıda bekliyordun
Allah ayırmasın bizi herif, beraber ölelim diyordun
Hem hayat arkadaşı olup hem de doktorluk ediyordun
Hanım, hey şey bitti sen rahmetli olalı…
Sensiz, çorba dahi boğazıma tıkanıyor
Bulaşıklar bile alel usul yıkanıyor
Çocuklar gurbette, bana bakamıyor
Hanım, sen rahmetli olalı…
Her zaman sıcak yemek yapmaya üşeniyorum
Ne yapayım, kuru yiyeceklerle idare ediyorum
Ramazanda belediyenin çadırına gidiyorum
Hanım, sen rahmetli olalı…
Toprağın bol, mekânın cennet olsun
Seni bin kere özlüyorum haberin olsun
Herkese diyorum, eşinizle aranız iyi olsun
Hanım, sen rahmetli olalı…
Anam ölünce, rahmetli babam da garip kalmıştı
Ne kadar hizmet etsek de, yine alıngan olmuştu
Bende babamın yerini aldım şimdi
Hanım, sen rahmetli olalı…
